«سعید عسکرزاده» دبیر انجمن سنگ آهن ایران در گفت و گو با «تحریریه» با بیان این موضوع که ناترازی ها و سوء مدیریت ها، صنعت و معدن کشور را با چالش های بسیار خطرناکی مواجه کرده است، اظهار داشت: واقعیت این است بدون ابزار نمی توان کار کرد. طبیعی است احداث کارخانه ها در کنار تامین ظرفیت های مرتبط با تجهیزات، انتقال دانش فنی و آموزش نیروی انسانی به تنهایی کفایت نمی کند بلکه تمامی زیرساخت های انجام کار باید فراهم شود مثل داشتن خودرویی لوکسی است که سوخت ندارد.

وی در این باره خاطر نشان کرد: در مدیریت مطلوب صنایع و معادن، تامین انرژی مورد نیاز صنعت و معدن تاثیر بسیار مستقیم و محسوسی روی روند مثبت فعالیت در بخش های یاد شده دارد. علی رغم وجود بسیاری از مشکلاتی که این حوزه را احاطه کرده، راهکارهایی برای برون رفت از وضعیت کنونی وجود دارد، یعنی نباید گمان کرد برون رفت از این چالش ها به امر محالی تبدیل شده است.

عسکرزاده گفت: می دانیم ناترازی انرژی در کوتاه مدت حل نمی شود، قطع به یقین مشکلات مرتبط با تامین زیرساخت ها، تامین تجهیزات کشنده مرتبط با واگن ها و تامین زیرساخت های مورد نیاز قطعا زمانبر است و نیازمند برنامه ریزی درست در میان مدت است تا به اهداف مورد نظر دست بیابیم.

وی افزود: باید بپذیریم در کوتاه مدت، میزان انرژی افزایش نمی یابد؛ اما سیاست گذار باید به تولید انرژی و سرمایه گذاری در تامین زیرساخت های تولید انرژی بسیار توجه کند زیرا برای رفع چالش های کنونی مرتبط با قطع برق صنایع چاره ای جز تامین انرژی و تولید برق و گاز نداریم.

دبیر انجمن سنگ آهن ایران گفت: برنامه های کوتاه مدت متفاوت از برنامه بلندمدت است. در برنامه های کوتاه مدت موضوع مهم تامین حداکثری میزان انرژی مورد نیاز واحدهای مختلف صنعتی و معدنی است آن هم با روش هایی که امکان تامین سقف مورد نیاز انرژی صنایع و معادن ممکن شود.

وی تاکید کرد: نکته مهم این است که در فرآیندهای زنجیره آهن و فولاد - از معدن تا محصولات فولادی- دو نقطه پیک مصرف انرژی داریم. در مرحله تولید آهن، بیشترین میزان گاز و در مرحله فولادسازی که شمش فولاد تولید می شود، بیشترین میزان برق مصرف می شود؛ بقیه صنایع زنجیره عموما از یک مقدار به نسبت کمتری از انرژی استفاده می کنند. این میزان خیلی متفاوت با سایر صنایع نیست.

این کارشناس صنعت و معدن گفت: بخش صنعت و معدن با توجه بیشتر، عبور از قیمت گذاری دستوری، تسهیل صدور مجوزها و فرآیندهای مرتبط با کلید زدن کسب و کارها و تامین انرژی می تواند سرپا و زنده بماند هرچند در این خصوص دو دیدگاه وجود دارد که هم راستا نیستند.

وی اضافه کرد: در دیدگاه اول، با توجه به اینکه در آهن اسفنجی و شمش انرژی قابل توجهی مصرف می شود و این ها به صورت کامل در طول سال به دلیل عدم تامین انرژی کار نمی کنند، برای اینکه بتوانند در همان مدتِ کمِ فعالیت، همچنان سود سنوات خود را داشته باشند و کارگران بیکار نشوند، ماده اولیه مورد نیازشان ارزان تامین شود. این نوع نگرش تاکید دارد اگر قرار است صنایع و معادن ده ماه در سال کار کنند سود آنها باید به اندازه یک سال کامل باشد. یعنی بالا دست باید با قیمت کمتری خریداری شود.

عسکرزاده گفت: اگر چنانچه دوباره با همین رویکرد جلو برویم تنها اتفاقی که رخ می دهد این است که کل زنجیره را قفل می کند، یعنی نه تنها در راستای توسعه کشور گام برنداشته ایم بلکه منابع ملی را بدون اینکه تاثیر جدی در افزایش ارزآوری و افزایش ارزش افزوده داشته باشد هدر داده ایم.

دبیر انجمن سنگ آهن ایران عنوان داشت که طبیعی است براساس قوانین جاری کشور وضع عوارض برای کالاهای مازاد ممنوع است. بنابراین برای این کالاها یا نباید عوارضی وضع شود یا در حدی که بتوانند مثل موارد نیم درصد قانون برنامه ۱۴۰۲ پیش بینی شد و بدان عمل نشد، نگه داشته شود. در این صورت است که سطح اشتغال در صنایع و معادن کشور حفظ می شود. در صورتی که مواد اولیه پایین دست به میزان نیاز بدانها داده شود رقابت باقی می ماند و ساختار کل زنجیره از هم پاشیده نمی شود.

وی افزود: در این فاصله مجموعه های تولید کننده آهن اسفنجی و شمش دچار مقداری فشار خواهند شد و مطابق با میزانی که سالهای قبل سودشان به شکل عجیب و غریب نسبت به محصولات بالادست و پایین دست خود بیشتر بود، نمی توانند کسب سود کنند اما از جهاتی بد نیست زیرا باعث می شود مجموعه های میانی به فکر بهره وری، روش های نوین تولید و صرفه جویی انرژی و ... باشند. پس می توان نتیجه گرفت رویکرد دوم برای اقتصاد کشور و صنایع و معادن نجات بخش تر است.

وی در پایان گفت و گو تاکید کرد: کمبود انرژی را به هرحال به شکلی باید مدیریت کرد که کمترین لطمه را به بخش تولیدی کشور وارد کند. ولی همه این ها نافی بحث برنامه ریزی میان‌مدت و بلندمدت نیست؛ در بلندمدت نیازمند تامین زیرساخت ها برای کل زنجیره هستیم. نباید اجازه داد سرمایه گذاری هایی که در این بخش ها شده به دلیل ناترازی ها و سوءمدیریت ها از بین برود. بنابراین باید به این سرمایه ها به عنوان دارایی های کشور نگریست و هر گونه ناترازی و سوءمدیریتی را رفع کرد تا از بحران های مختلف عبور کنیم.

پایان/